ဒီပုတ္ထဲက ဟုိပဲ

မ်က္မျမင္တေယာက္က
ေနာက္မ်က္မျမင္တေယာက္ကုိ
သံေခ်းတက္ေနတဲ့ ဓားေဟာင္းၾကီးနဲ႔ေထာက္
‘မင္းေရွ႕မွာ ေခ်ာက္’ လို႔ ေျခာက္တယ္၊
ဟုိကလည္း မေၾကာက္
သူၾကားဖူးတဲ့ ေခ်ာက္ မဟုတ္လို႔။

မလိမ္ညာဖုိ႔ ဆံုးမေနတဲ့ အရာေတြ ကုိယ္၌မွာ
ဘာလို႔မုသားေတြ ပါေနရတာလဲ။

ေရွးေရွးကလင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ၾကယ္တပြင့္
ေျမျပင္ေပၚကုိ ခုန္ခ်
ခုေခတ္ လူေတြကို ေျပာတယ္။
ငါေရးခဲ့တဲ့ ဝတၳဳ ‘ဥံဳဖြ’ ကုိ
မင္းတို႔ဘာလုိ႔ ယံုၾကတာလဲ။

ဒီလိုနဲ႔ ပေဒသရာဇ္ေခတ္က အာဂအရုိးစုေတြ ျပန္ထ
အိုင္တီေခတ္ရဲ႕ အံၾကိတ္ျငင္းေနတဲ့ လူေတြကုိ ရယ္ၾကတယ္။
မင္းတုိ႔ တကယ့္ ‘ငအ’ ေတြတဲ့။

က်ေနာ္လား
ဒီပုတ္ထဲက ဟုိပဲ
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့
ဘုရားသခင္ လက္ထဲက ေသနတ္ကုိလုခ်င္တယ္။
ေကာင္းကင္ကို