Thursday, August 21, 2008

ေမြးရပ္ေျမရဲ ့အေၾကာင္း

ကမၻာအႏွံ႔ က “ေရႊ”…တံဆိပ္ ေလာ္စပီကာ ေတြ
ကူပါ ကယ္ပါ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနရတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ ေမြးရပ္ေျမ အေၾကာင္း နဲ ့
ခင္ဗ်ားတို ့နားထဲကို သံရည္ပူ ေလာင္းပါရေစ ။

ဆရာဝန္ေတြက ေဆးေရာင္း
အင္ဂ်င္နီယာေတြက ေစ်းေရာင္း
ေတာ္သူေတြအကုန္ ေဘးေဂ်ာင္း
လူငယ္ေတြ အကုန္ အေတြးေစာင္း
ခြင္ရွာႏုိင္မွ သူေဌးေလာင္း ျဖစ္ႏုိင္မယ္။

အစိုးရကအစ သူခိုးဓားျပ ေတြဆို
ေပါင္းစားတတ္ရင္ေတာ့ မိုးက်ေရႊကိုယ္
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ပုိးက်ေနလို ့
သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္ခံဖုိ ့ goၾကေပဗ်ိဳ ့။

ညာဥ့္ငွက္မေလး တစ္ေယာက္က ေဖာက္သည္ေမွ်ာ္
မိန္းမတန္ဖိုးကုိ ေရာင္းဖို ့ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ တဲ့။

ေစ်းသည္မေလးတစ္ေယာက္က ဝယ္သူေမွ်ာ္
အေၾကြးပင္လယ္ၾကီးထဲ ကယ္သူမေပၚ
ေခတ္ၾကီးကိုက လည္သူေဆာ္

ေရွ ့ေနာက္ မစဥ္းစားမိခဲ့တဲ့ ေမာင္ႏွံ
ရွိသမွ် ပစၥည္းေလးေတြကို ေပါင္ႏွံ
ေမြးလာမယ့္ ကေလးကေတာ့ အေခ်ာင္ခံ။

ဂ်ာနယ္ေတြက အတင္းအဖ်င္း ေရာင္းစား
လူပြဲစားေတြက အခ်င္းခ်င္း ေရာင္းစား
လူတစ္ခ်ိဳ ့က လမ္းမေတြေပၚမွာ ေတာင္းစား
ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ေက်ာင္းသြား
ပါရာဒို တစ္စီးက ဗြက္ေတြ စင္ေအာင္ ေမာင္းသြား

ငါတုိ႔ ငိုသံေတြကို
အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံတစ္ခ်ိဳ ့က မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတယ္။
ဖ်ာခင္းခ်င္သူ တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း သနားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတယ္။

မီးခဲကိုင္ထားရသလိုပဲဆိုတဲ့ ေစတနာရွင္တို ့၊
ဦးတည္ခ်က္ ဆယ့္ႏွစ္ရပ္နဲ ့ လူ ့ျပည္ကိုဖ်က္ေနတာလား။
ခင္ဗ်ားတို ့စကားလံုး ၾကီးၾကီးေတြက ေကာ္ပီ သံစဥ္ပါ။
တစ္ျပည္လံုးလည္း နားညဥ္းေနျပီ… ေအာ္ဂလီ ဆန္ခ်င္စရာ။

ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း
မႏွစ္ကလည္း ဒီေနရာ
ဒီႏွစ္လည္း ဒီေနရာ
ရပ္ေနလည္း ဒီေလာက္
ေျပးသြားလည္း ဒီေလာက္မို ့
ငါ ့ေျခေထာက္ ေတြကေတာင္ ငါ့ကို ေျပာတယ္။
သူတို ့ဆက္မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့။
ငါ့လက္ေတြကလည္း သစၥာေဖာက္ျပန္တယ္။
အရွံဳးေပး လက္ေျမွာက္ျပီး ေထာက္ခံတယ္။
ဒီလုိနဲ ့...
စိတ္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားေနရတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း ေခါက္ရိုးေၾက။
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ ့ျဖစ္လာတာေတြက ေဇာက္ထုိးေတြ။
လူ ့သက္တမ္း တစ္ဝက္က်ိဳးျပီဆိုတဲ့ အခ်က္ေပးသံေတြလည္း ျမည္လာျပီ။
က်န္တဲ့သက္တမ္း တစ္ဝက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ ့ေတာင္ အီလာျပီ။

“ဆန္တစ္ျပည္ကို ၁၅၀၀ ေတာင္” အဲဒါ အဘြားညဥ္းတဲ့ အသံ။
“ျမန္မာျပည္ဟာ ဘယ္သူမွ မေနခ်င္ၾကေတာ့တဲ့ အရပ္ ျဖစ္သြားျပီ” အဲဒါ ခါးသီးတဲ့ အမွန္။

ဒီၾကားထဲ…
နာဂစ္က တစ္ခ်က္ေမႊ ့
ဧရာဝတီက လူေတြခမ်ာ အသက္ေစ့
တစ္ခ်ိဳ ႔လူေတြကလည္း အကြက္ေရႊ ့
အစိုးရ ကုလားထုိင္ကေတာ့ တစ္ခ်က္မေရြ ့
ျမန္မာျပည္ၾကီးကေတာ့ ဝမ္းဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ ့အခက္ေတြ႔။

အစိုးရကအစ သူခိုးဓားျပ ေတြဆို
ေပါင္းစားတတ္မွ မိုးက်ေရႊကိုယ္
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ပုိးက်ေနလို ့
သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္ခံဖုိ ့ goၾကေပဗ်ိဳ ့။

ေကာင္းကင္ကို
Posted by Kaung Kin Ko at 9:38 PM
Labels:

23 comments:

  1. Mhu DaryeAugust 22, 2008 at 12:46 AM

    လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ :)

    ReplyDelete
  2. AnonymousAugust 22, 2008 at 3:46 AM

    အရမ္းေကာင္းတယ္အစ္ကို...အျမဲအားေပးေနတယ္ေနာ္...

    ReplyDelete
  3. mgngalAugust 22, 2008 at 3:49 PM

    ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့လည္း
    မႏွစ္ကလည္း ဒီေနရာ
    ဒီႏွစ္လည္း ဒီေနရာ
    ေနာက္ႏွစ္လည္း ဒီေနရာ။
    သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ သေဘာေပါက္လာျပီပဲ။

    ReplyDelete
  4. mgngalAugust 22, 2008 at 3:55 PM

    သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္ခံဖုိ ့ goၾကေပဗ်ိဳ ့။
    ဒါက ကိုယ္လြတ္ရုန္းခိုင္းတာပဲ။အဲလိုမတိုက္တြန္းရဘူး သူငယ္ခ်င္းရ။
    အေရးအသားေတြေကာင္းပါတယ္။

    ReplyDelete
  5. ဆိုးသြမ္းAugust 22, 2008 at 5:19 PM

    ဟားဟားဟ....ငါ့အစ္ကိုကေတာ့
    လုပ္ခ်လုိက္ျပန္ျပီ။

    ေရလည္လန္းတယ္။ ရင္ကို သြားထိတယ္။

    Good Job !!!!!

    ReplyDelete
  6. ATNAugust 22, 2008 at 5:45 PM

    ဟာ့တ္ထိသြားေသာ ကဗ်ာမ်ား ဆုကို ေပးသြားပါတယ္ း)

    ReplyDelete
  7. ေမာင္မ်ိဳးAugust 22, 2008 at 9:21 PM

    တစ္ပုဒ္လံုးမိုက္တယ္ဗ်
    “တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ပုိးက်ေနလို ့
    သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္ခံဖုိ ့ goၾကေပဗ်ိဳ ့” အဲ့စကားမွန္ခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္ေတြ ကိုယ္ေတြ ့:)

    ReplyDelete
  8. phoethutawAugust 23, 2008 at 9:32 AM

    ကိုေကာင္းကင္ကို ကဗ်ာကို သေဘာက်တယ္ဗ်ာ ေက်းဇူးပဲ

    ReplyDelete
  9. တန္ခူးAugust 23, 2008 at 10:26 AM

    သံရည္ပူေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ အေလာင္းခံသြားတယ္…
    ေကာင္းတယ္ဆိုတာနဲ ့ေတာ့ မလံုေလာက္တာ အမွန္ပဲ…

    ReplyDelete
  10. EdukingAugust 24, 2008 at 5:54 AM

    ကာရံေတြကို ေလလိုသံုးသြားတာလား.. ဘရားသားေရ
    း) အေတြးေတြလည္း မိုက္
    ကဗ်ာေလးကိုလည္း ခိုက္ပါတယ္..

    ReplyDelete
  11. sandarAugust 24, 2008 at 2:56 PM

    ေလးစားသမႈ အေရးသားတုဖို႔ ရင္ဘတ္ခ်င္းမတူႏုိင္တာမို႕ ဂရ၀ျပဳသြားပါတယ္။

    ReplyDelete
  12. pandoraAugust 25, 2008 at 6:00 AM

    ကဗ်ာက တယ္လန္းပါလား ေကာင္းကင္ကို။ သေဘာက်တယ္ ။

    ReplyDelete
  13. ေမျငိမ္းAugust 27, 2008 at 7:13 PM

    ေခတ္ကို ကဗ်ာနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ရာမွာ တာ၀န္ေက်ပါဘိ။
    အမကေတာ့ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းတပုဒ္လုပ္လို႔ရတယ္ထင္တာပဲ။ သီခ်င္းအျဖစ္ ဖန္တီးျပီး ျဖန္႔ေ၀ေစခ်င္ပါတယ္။
    ဒါမွမဟုတ္.. ခ်လိုက္ရမလား...ေျပာ။

    ReplyDelete
  14. weik.zarAugust 28, 2008 at 2:59 AM

    စစ္ေခြးေတြရဲ့ကၽြန္ၿဖစ္ရတာထက္သာတယ္ဆိုၿပီး(go)ႀကတာပဲဗ်ုိဳ့။

    ReplyDelete
  15. မုိးလႈိင္ညAugust 29, 2008 at 8:28 AM

    ကုိေကာင္းကင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့မွာ ၿပန္ေဖာ္ၿပခ်င္လုိ႔ ခြင့္ၿပဳပါဗ်ာ

    ReplyDelete
  16. မိုုးၾကယ္August 29, 2008 at 11:24 PM

    ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားသြားရတယ္။

    ReplyDelete
  17. su waiAugust 31, 2008 at 3:47 AM

    ဘာေျပာရမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ကို ေကာင္းတယ္ အကိုေရ...

    ReplyDelete
  18. Myo Win ZawSeptember 8, 2008 at 3:18 PM

    ရင္အခုန္ရပ္သြားတယ္

    ReplyDelete
  19. Nyein Chan AungSeptember 15, 2008 at 8:02 PM

    ေကာင္းကင္ေရ.. တယ္မိုက္ပါလား။ Bravo....

    ReplyDelete
  20. အလွတရားApril 4, 2009 at 1:04 AM

    ဟစ္ေဟာ့ပ္စာသားလုိေလး
    ေကာင္းတယ္ ဆန္းတယ္ အားေပးမယ္ စာအုပ္ထုတ္ႏုိင္ပါေစ။

    ReplyDelete
  21. ကသစ္ၿငိမ္းOctober 3, 2009 at 1:38 AM

    အရမ္းကိုေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ
    ခံစားခ်က္ေတြ စစ္ထုတ္ေနလို ့နဲ ့တူတယ္
    အားေပးပါတယ္ မ်ားမ်ားေရးႏုိင္ပါေစ။။

    ReplyDelete
  22. ရႊန္းလဲ့March 26, 2010 at 1:07 AM

    ကဗ်ာဆိုေပမယ့္ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္လိုပဲ...အသံထည့္လိုက္ျပီးေခြထုတ္လိုက္ရင္ အေတာ္မိုက္မယ္... ေကာင္းတယ္

    ReplyDelete
  23. ThantMarch 26, 2010 at 1:44 AM

    Bravo ....Bravo ....Bravo !!!

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)