ေနာက္ဆံုးသစ္ရြက္ ဆိုတာကေတာ့ အိုဟင္နရီ ရဲ ့ ဝတၳဳထဲက သစ္ရြက္ေလးလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို အသက္ဆက္ေပးတဲ့ သစ္ရြက္ေလးကိုေျပာပါ။ အဲဒီ့ ဝတၳဳထဲမွာ အသက္၆၀ ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ မေအာင္ျမင္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာအဘိုးအိုတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သူဟာ ဂႏၶဝင္ေျမာက္ master piece ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ ဆြဲမယ္လို ့အျမဲ ေၾကြးေက်ာ္ေနျပီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီ့ပန္းခ်ီကားကို စမဆြဲေသးတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ပါ။
သူ ့ရဲ ့အေပၚထပ္မွာေတာ့ ဆူးနဲ ့ ဂၽြန္ဆီ ဆိုတဲ ့ပန္းခ်ီဆရာမႏွစ္ေယာက္ေနၾကပါတယ္။
တစ္ေန ့သူတို ့ေနတဲ့ေဒသမွာ နမိုးနီးယားေရာဂါဆိုးၾကီး က်ေရာက္လာပါတယ္။ ဂၽြန္ွဆီ တစ္ေယာက္ နမိုးနီးယား ေဝဒနာ ခံစားရပါေတာ့ တယ္။ ဂၽြန္ဆီဟာ ကေယာင္ကတမ္းနဲ ့ စိတၱဇ အေတြးဆန္းေတြ ဝင္လာပါတယ္။ သူဟာ ျပတင္းေပါက္ ကေန ၾကည့္ျပီး “12, 11, 10” စသည္ျဖင့္ သစ္ပင္တစ္ပင္ (တိုက္ကပ္ႏြယ္ပင္) (ivy vine) ကေန သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြက်တာကိုေရေနခဲ့ ပါတယ္။ သူက အဲဒီ့ သစ္ရြက္ေတြ ကုန္သြားရင္ သူလည္းေသလိမ့္မယ္လို ့ယူဆျပီး ထူးထူးဆန္းဆန္းအေတြးေတြ ဝင္ေနတာပါ။ သစ္ရြက္ေတြကလည္း မိုးသည္းသည္း ေလၾကမ္းၾကမ္း ေအာက္မွာ အလ်င္အျမန္ေၾကြက်ေနပါတယ္။
သူ ့ေရာဂါ ကလဲ တအားဆိုးေနျပီး သူ ့ကိုယ္သူ ဆက္လက္အသက္ရွင္ေနလိမ့္မယ္လို ့မထင္တာဟာ ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ေရာဂါဆိုးရတဲ့အထဲ ယံုၾကည္စိတ္ မရွိရင္ ဆက္လက္အသက္ရွင္ဖို ့မလြယ္ကူပါဘူး။
ဆူးက ဂၽြန္ဆီကို အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အေတြးေတြကိုေဖ်ာက္ဖို ့ေျပာေပမယ့္ ဂၽြန္ဆီက မရပါဘူး။ ဒါနဲ ့ဆူးလည္း ဂၽြန္ဆီကို ခဏေျဖာင္းဖ်ျပီး၊ ခဏေလာက္ ျပတင္းေပါက္ပိတ္ျပီး အိပ္လိုက္ပါ၊ ေနာက္ျပီးရင္ ျပန္ဖြင့္ေပးပါမယ္လို ့ကတိေပးျပီး ျပတင္းေပါက္ကိုခဏ ပိတ္လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီ့ အေၾကာင္းကို ဆူးက ပန္းခ်ီဆရာ အဘိုးအို ကိုလည္းေျပာျပလိုက္ပါတယ္။
ျပတင္းေပါက္ျပန္ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ သစ္ရြက္တရြက္က က်န္ေနပါေသးတယ္။ ဂၽြန္ဆီက စိတ္မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ သူေစာင့္ရတာေမာျပီတဲ့။ သူက စိတ္ေလွ်ာ့ခ်င္ေနျပီ။ အဲဒီ့ သစ္ရြက္ကိုေၾကြေစခ်င္ေနျပီ။ ဆူးလည္း ဂၽြန္ဆီကို ေဖ်ာင္းျဖျပီး အိပ္ဖို ့ေျပာရတာေပါ့။
အိပ္ရာႏိုးလို ့ၾကည္ေတာ့လည္း အဲဒီ့သစ္ရြက္က မေၾကြေသးဘူး။ အဲဒါနဲ ့ဂၽြန္ဆီလည္းသူ ့ကိုယ္သူ မိုက္မဲတယ္လို ့ထင္ျမင္လာျပီး အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းျပန္စားကာ အသက္ရွင္ဖို ့ေမွ်ာ္လင့္လာပါတယ္။ သူက သစ္ရြက္နဲ ့သူ ့ကိုယ္သူ ဆက္စပ္ေတြးျပီး စိတၱဇျဖစ္ေနတာကိုး။ သစ္ရြက္မေၾကြေတာ့ စိတ္အားတက္လာျပီး သူ ့ကိုယ္သူ ျပန္ဂရုစိုက္လာပါတယ္။ ဒီလို နဲ ့သူျပန္ေနေကာင္းလာပါတယ္။
တကယ္က ျပတင္းေပါက္ပိတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးသစ္ရြက္ကလည္း ေၾကြက် သြားပါတယ္။ ပန္းခ်ီ ဆရာ အဘိုးအိုက မိုးထဲေလထဲမွာ ႏြယ္ပင္ ကပ္ေပါက္ေနတဲ့ နံရံမွာ အဲဒီ့သစ္ရြက္ပံုကို ဆြဲခဲ့တာပါ။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အဲဒီ့ မိုးထဲေလထဲမွာ သစ္ရြက္ပံု ဆြဲရာကေန အေအးမိျပီး နမိုးနီးယားနဲ ့ဆံုးသြားပါတယ္။
အဲဒီ့ သစ္ရြက္ဟာ သူ ေၾကြးေက်ာ္ေနတဲ ့ သူ ့ရဲ ့ master piece ပဲေပါ့။
ဂၽြန္ဆီရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ ေနာက္ဆံုးသစ္ရြက္ကို အသက္နဲ ့လဲျပီး ဆြဲခဲ့တာ။
သူ ့ရဲ ့အေပၚထပ္မွာေတာ့ ဆူးနဲ ့ ဂၽြန္ဆီ ဆိုတဲ ့ပန္းခ်ီဆရာမႏွစ္ေယာက္ေနၾကပါတယ္။
တစ္ေန ့သူတို ့ေနတဲ့ေဒသမွာ နမိုးနီးယားေရာဂါဆိုးၾကီး က်ေရာက္လာပါတယ္။ ဂၽြန္ွဆီ တစ္ေယာက္ နမိုးနီးယား ေဝဒနာ ခံစားရပါေတာ့ တယ္။ ဂၽြန္ဆီဟာ ကေယာင္ကတမ္းနဲ ့ စိတၱဇ အေတြးဆန္းေတြ ဝင္လာပါတယ္။ သူဟာ ျပတင္းေပါက္ ကေန ၾကည့္ျပီး “12, 11, 10” စသည္ျဖင့္ သစ္ပင္တစ္ပင္ (တိုက္ကပ္ႏြယ္ပင္) (ivy vine) ကေန သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြက်တာကိုေရေနခဲ့ ပါတယ္။ သူက အဲဒီ့ သစ္ရြက္ေတြ ကုန္သြားရင္ သူလည္းေသလိမ့္မယ္လို ့ယူဆျပီး ထူးထူးဆန္းဆန္းအေတြးေတြ ဝင္ေနတာပါ။ သစ္ရြက္ေတြကလည္း မိုးသည္းသည္း ေလၾကမ္းၾကမ္း ေအာက္မွာ အလ်င္အျမန္ေၾကြက်ေနပါတယ္။
သူ ့ေရာဂါ ကလဲ တအားဆိုးေနျပီး သူ ့ကိုယ္သူ ဆက္လက္အသက္ရွင္ေနလိမ့္မယ္လို ့မထင္တာဟာ ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ေရာဂါဆိုးရတဲ့အထဲ ယံုၾကည္စိတ္ မရွိရင္ ဆက္လက္အသက္ရွင္ဖို ့မလြယ္ကူပါဘူး။
ဆူးက ဂၽြန္ဆီကို အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အေတြးေတြကိုေဖ်ာက္ဖို ့ေျပာေပမယ့္ ဂၽြန္ဆီက မရပါဘူး။ ဒါနဲ ့ဆူးလည္း ဂၽြန္ဆီကို ခဏေျဖာင္းဖ်ျပီး၊ ခဏေလာက္ ျပတင္းေပါက္ပိတ္ျပီး အိပ္လိုက္ပါ၊ ေနာက္ျပီးရင္ ျပန္ဖြင့္ေပးပါမယ္လို ့ကတိေပးျပီး ျပတင္းေပါက္ကိုခဏ ပိတ္လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီ့ အေၾကာင္းကို ဆူးက ပန္းခ်ီဆရာ အဘိုးအို ကိုလည္းေျပာျပလိုက္ပါတယ္။
ျပတင္းေပါက္ျပန္ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ သစ္ရြက္တရြက္က က်န္ေနပါေသးတယ္။ ဂၽြန္ဆီက စိတ္မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ သူေစာင့္ရတာေမာျပီတဲ့။ သူက စိတ္ေလွ်ာ့ခ်င္ေနျပီ။ အဲဒီ့ သစ္ရြက္ကိုေၾကြေစခ်င္ေနျပီ။ ဆူးလည္း ဂၽြန္ဆီကို ေဖ်ာင္းျဖျပီး အိပ္ဖို ့ေျပာရတာေပါ့။
အိပ္ရာႏိုးလို ့ၾကည္ေတာ့လည္း အဲဒီ့သစ္ရြက္က မေၾကြေသးဘူး။ အဲဒါနဲ ့ဂၽြန္ဆီလည္းသူ ့ကိုယ္သူ မိုက္မဲတယ္လို ့ထင္ျမင္လာျပီး အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းျပန္စားကာ အသက္ရွင္ဖို ့ေမွ်ာ္လင့္လာပါတယ္။ သူက သစ္ရြက္နဲ ့သူ ့ကိုယ္သူ ဆက္စပ္ေတြးျပီး စိတၱဇျဖစ္ေနတာကိုး။ သစ္ရြက္မေၾကြေတာ့ စိတ္အားတက္လာျပီး သူ ့ကိုယ္သူ ျပန္ဂရုစိုက္လာပါတယ္။ ဒီလို နဲ ့သူျပန္ေနေကာင္းလာပါတယ္။
တကယ္က ျပတင္းေပါက္ပိတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးသစ္ရြက္ကလည္း ေၾကြက် သြားပါတယ္။ ပန္းခ်ီ ဆရာ အဘိုးအိုက မိုးထဲေလထဲမွာ ႏြယ္ပင္ ကပ္ေပါက္ေနတဲ့ နံရံမွာ အဲဒီ့သစ္ရြက္ပံုကို ဆြဲခဲ့တာပါ။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အဲဒီ့ မိုးထဲေလထဲမွာ သစ္ရြက္ပံု ဆြဲရာကေန အေအးမိျပီး နမိုးနီးယားနဲ ့ဆံုးသြားပါတယ္။
အဲဒီ့ သစ္ရြက္ဟာ သူ ေၾကြးေက်ာ္ေနတဲ ့ သူ ့ရဲ ့ master piece ပဲေပါ့။
ဂၽြန္ဆီရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ ေနာက္ဆံုးသစ္ရြက္ကို အသက္နဲ ့လဲျပီး ဆြဲခဲ့တာ။
No comments:
Post a Comment