Thursday, January 31, 2008

ၾကယ္ေတြျပိဳင္တူလင္းဖို ့လိုတယ္

သုည တစ္လံုးဟာ
ေ ့႐ွဆံုးမွာ မေနသင္ ့ဘူး။

မင္းတို ့ေနရာေပ်ာက္မွာေၾကာက္တာနဲ ့
ခန္းမတစ္ခုလံုး ေဖ်ာက္ထားရသလား။

မိုးၾကိဳး လွ်ပ္စီးရယ္…
မင္း… ငါတို ့ကို ပစ္ခတ္ျပာခ်လည္း
မင္းလည္း ခဏပဲ လင္းမွာပါ။
လမင္းေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။

သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ…
မိုးတိတ္မွ အျပင္ထြက္မယ္ဆိုတဲ ့ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ ့ေတာ ့
ဘယ္ကိုမွ ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကိုထမ္းျပီး
ကမ ၻာသစ္ဆီသြားမယ္. လမ္းဟာ
ၾကမ္းေတာ ့ၾကမ္းလိမ္ ့မယ္။

ေ ့႐ွမွာလည္း
တေစ ၦတစ္ေကာင္
ေသနတ္ကိုင္ျပီး ေစာင္ ့ေနတယ္။

တေစ ၦမေၾကာက္သင္ ့တဲ ့အခ်ိန္မွာေတာ ့
ငါတို ့မ်က္လံုးေတြကို ကန္းသင္ ့ရင္ ကန္းထားရလိမ္ ့မယ္။

ျပီးေတာ ့
ေတာက္ပေနတဲ ့မ်က္လံုးအသစ္ေတြနဲ ့
အိမ္္မက္ေတြကိုပဲ တည္ ့တည္ ့ၾကည္ ့ျပီး
ရဲရဲဝ ့ံဝ ံ့ေလွ်ာက္ရေအာင္။

မီးပ်က္ေနတဲ ့ညေတြမို ့
ၾကယ္ေတြျပိဳင္တူလင္းဖို ့လိုတယ္။

ေကာင္းကင္ကို

blog လုပ္ခါစက တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေဟာင္းေလးကိုပဲ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။
Posted by Kaung Kin Ko at 11:50 PM
Labels:

5 comments:

  1. SophieFebruary 1, 2008 at 4:44 AM

    အစ္ကိုေရ.....ရတနာလည္း ႀကယ္တစ္ပြင္႕ အၿဖစ္ အဆင္သင္႕ ရွိေနမွာပါ။

    ေနရာေပ်ာက္မွာ ေႀကာက္နဲ႔ ခန္းမတစ္ခုလံုး ေဖ်ာက္ပစ္တဲ႔ သူေတြကို ႀကည္႕ေနလို႕မွ မရတာ။

    ဟုတ္ အစ္ကို...မိုးရြာေနလည္း ရဲရဲ၀႔ံ၀႔ံ ကိုယ္လုပ္စရာ ရွိတာ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။


    ေလးစားစြာၿဖင္႕
    ရတနာ

    ReplyDelete
  2. စိတ္စမ္းေရJanuary 27, 2009 at 8:39 PM

    တခါတေလ ေတြးမိရင္ ရင္ထဲမွာ ဆို႔တယ္ဗ်ာ။
    ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းေတြ ေတြ႔ရေတာ႔ ခံရခက္တယ္။

    ReplyDelete
  3. HninApril 28, 2009 at 12:52 PM

    စကားလံုးေတြရဲ ့အဓိပၸါယ္ေတြေကာင္းလိုက္တာ....

    ReplyDelete
  4. titanApril 6, 2010 at 2:54 AM

    i've just read the poem u composed. oh,what a great,man!i really really really appreciate it.keep going,man. as u composed,"not to be the zero is in front of all the valued numbers, all the stars r needed to light up in parallel.

    ReplyDelete
  5. yannainglinAugust 3, 2010 at 10:05 PM

    you are such a great poet. keep it up man... this poem is the best for me...

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)