Friday, September 17, 2010

မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ နားေထာင္ျခင္း

‘ၾကြားလံုး’ကုိ ဝိုင္းဖြဲ႕ခတ္ေနၾကတဲ့ လွ်ာေတြၾကားမွာမွ
လူ႔ယဥ္ေက်းမွႈက ငါ့ကုိပစ္ခ်သြားတယ္။

လက္ထဲက ပုလင္းကုိပဲ
လည္ပင္းညွစ္လိုက္ပါတယ္။

ငါ
နားေတြမွိတ္ မ်က္လံုးေတြစြင့္
လူေတြၾကားထဲ အိပ္တတ္ဖုိ႔က်င့္ရဦးမယ္။
ေကာင္းကင္ကို
Posted by Kaung Kin Ko at 10:40 PM
Labels: , ,

6 comments:

  1. သြယ္လင္းဆက္September 18, 2010 at 11:03 AM

    တိုတိုေလးနဲ႔ေကာင္းတယ္ဗ် ကိုေကာင္း။

    ReplyDelete
  2. AnonymousSeptember 19, 2010 at 6:20 AM

    နားနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ မဆိုးပါဘူး။

    ReplyDelete
  3. KhinmarlaraungSeptember 19, 2010 at 7:31 AM

    ေတြးစရာေတြ ေပးျပန္တဲ့ ဘဝကဗ်ာတို။
    လည္ပင္းညွစ္ဖို ့ေတာ့လက္ထဲမွာ
    ဘာပုလင္းမွရွိမေနခဲ့ပါဘူးေလ။
    ဒါေပမဲ့..ငါလည္း းးးနားေတြပိတ္၊ မ်က္လံုးေတြစြင့္
    ၿပီး လူေတြၾကားထဲ အိပ္တတ္ဖို ့က်င့္ေနခဲ့ပါတယ္။
    (ခုေတာ့မ်ား...ဆင္ေအာ္သံေတာင္ဝါးတားတား)

    ReplyDelete
  4. ညလင္းအိမ္September 19, 2010 at 9:44 AM

    ကဗ်ာက ရွယ္ပဲ အစ္ကုိရ တိုတိုေလးနဲ႔ မိုက္တယ္ ..

    ReplyDelete
  5. မိုးယံSeptember 22, 2010 at 8:34 PM

    ေရးတတ္လိုက္တာ ။ မနာလို ဘူး ၊ အားက်တယ္

    ReplyDelete
  6. kokoaungSeptember 26, 2010 at 10:22 PM

    ကဗ်ာေတြကေတာ့အားလံုးေကာင္းတယ္၊အရမ္းၾကိဳက္တယ္၊ေခတ္မွီတယ္၊ေနာက္ျပီးေတာ့..........ေလးစားပါတယ္။

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)