ကိုယ့္နည္းကုိယ္ဟန္နဲ ့အိုမာခယမ္

လူေတြကို ဆရာလုပ္ဖို ့
အျမဳေတ ကဗ်ာတပုဒ္လည္းရွိမယ္။

အေဖာ္လုိ ၾကင္နာမဆံုးတဲ့
ေဟာ္လုိဂစ္တာ တလံုးလည္းရွိမယ္။

လွမ္းကာ အျပင္ကမၻာနဲ ့ဆက္ဖုိ ့
အခန္းမွာ အင္တာနက္လည္းရွိမယ္။

ညတာကုိ ေက်ာ္လြန္ကာျဖတ္သန္းဖို ့
ငါ့မွာ…အေဖာ္မြန္စာဖတ္ခန္း လည္းရွိမယ္။

ခြက္ေဘးမွာေနတဲ့ အျမည္းနဲ ့
လက္ေဆးကာေနတဲ့ ဇနီးကေတာ့
ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးအတြက္ အာဟာရေပါ့။

အခ်စ္ေတြဆာေလာင္လာတဲ့အခါ
ျမန္ႏွဳန္းျမင့္ရင္ခုန္သံကုိ ေနာက္ခံဂီတအျဖစ္ဖြင့္ျပီး
ကာယကံ၊ ဝစီကံ မေနာကံနဲ ့ယုယၾကမယ္။

လူေတြမရွိခုိက္မို ့ဟန္ေဆာင္ေနဖို ့လည္းမလို
အပူေတြမရွိခုိက္မုိ ့ ရန္ေထာင္ေနဖုိ ့လည္းမလုိ
ေပေလးဆယ္ ေျခာက္ဆယ္နဲ ့
က်ားတေယာက္နဲ ့ မတေယာက္ပဲရွိတဲ့
ငါ့ စံျပကမၻာငယ္ေလးမွာ
ဓမၼသယံဇာတလည္း ၾကြယ္ခ်င္ေသးတယ္။
ေကာင္းကင္ကို