အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး
ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ျပီး ေမြးခဲ့တာေတာင္
ထြက္မလာေသးတဲ့ ကေလး။
အဂၤုလိမာလ သုတ္မေျပာနဲ ့၊
ေရႊဝါေရာင္လင္းေနတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြနဲ ့
ေမတၱာသုတ္ အထပ္ထပ္ရြတ္ခဲ့တာေတာင္
ထြက္မလာေသးတဲ့ ကေလး။
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေလာင္းေၾကးထပ္
ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ ဆိုတဲ့ ညွပ္နဲ ့
ဆြဲထုတ္ျပီးေတာ့ ေမြးရမလား။
လက္ရံုးေတြကုိ ဓားလုိေသြး
ခြဲစိတ္ျပီးေတာ႔ ေမြးရမလား။
အျဖစ္က
ဇက္ေသေနတဲ့ စတီယာရင္ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ယာဥ္သံုးစီးကုိ တစ္ျပိဳင္တည္း ေမာင္းေနရသလိုမ်ိဳး။
ကေလး ထြက္လာဖုိ ့လည္းလိုတယ္။
ေမြးေမြးခ်င္း ေသမသြားဖုိ ့လည္း လိုတယ္။
မိခင္ရ ဲ ့အသက္ မဆံုးရွံဳးဖုိ ့လည္းလုိတယ္။
နတ္ၾကီးတဲ့ ဝိညာဥ္ႏွစ္ခုမို႔
ဘုရားသခင္က အတင္းလာလုေနတာလား။
အသက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းက ငါတို ့ရဲ ႔ လက္ထဲမွာ တည္းတည္းကေလး။
မိခင္ရဲ ႔ ငိုေၾကြးသံကလဲ အားလံုးရဲ ့ရင္ထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနျပီ။
ကေလးရဲ ႔ငိုေၾကြးသံကလဲ အားလံုးရဲ ့ရင္ထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနျပီ။
ကေလးရဲ ့ဖခင္လည္း
တမလြန္ကေန ပူပန္ေနေတာ့မယ္။
ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ေတြလို
အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြလည္း
အသံေတြ ဝင္ျပီး ေမာကုန္ၾကျပီ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ဒီကေလးဟာ
ေကာင္းကင္ဖ်ားမွာ တည္းတည္းေလး သီးေနတဲ့ ပတၱျမားတစ္ပြင့္ကို
ခ်ဴေပးႏုိင္မယ့္ တံခ်ဴေလး၊
ငါတို ့ရွင္ေအာင္ ေမြးႏိုင္ရင္
လာဘ္လာဘ ေတြကို ယူေဆာင္လာမယ့္ ကေလးမို႔
အိမ္သားအားလံုးကေတာ့
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့
အံကုိၾကိတ္ျပီး ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။
အံကုိၾကိတ္ျပီး ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။
ေကာင္းကင္ကို
ရတု @ 2011
11 years ago
ဖတ္တဲ့ မ်က္စိေနာက္က ဦးေနွာက္ထဲမွာ အထင္းသား တစ္ခုခုကို ျမင္သြားတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ လာဖတ္ျဖစ္ ပါတယ္.........။
ReplyDeleteကဗ်ာ နမိတ္ပံုက အရမ္းထိတယ္ဗ်ာ
ReplyDeleteခိုင္းႏႈိင္းထားတဲ့ စကားလံုးေတြ ထိတယ္ အစ္ကိုေရ့ ဟုတ္ပါ့ အသံေတြေတာင္၀င္ခ်င္ေနျပီး လည္ပင္းကလည္း ရွည္လိုက္တာ သစ္ကုလာအုပ္က အဘေခၚ၇မယ့္အျဖစ္...။
ReplyDeleteရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ အံၾကိတ္ျပီးေမွ်ာ္ေနရတာ
ReplyDeleteေမးရုိးေတြေတာင္ ခုိင္ေနျပီဗ်ာ...
အားမရေတာ႕ဘူး
အႏွစ္သာရ ရွိလွတယ္ဗ်ာ ၊၊ အားရတယ္ ေကာင္းကင္ၾကီးေရ ၊၊
ReplyDeleteညစ္အားျပင္းျပင္း နဲ႕လာဖတ္သြားတယ္
ReplyDeleteကေလးေလး.. က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ အျမန္ဆံုး ေမြးဖြားလာပါေစလို႔ အံႀကိတ္ရင္းဆုေတာင္းသြားပါတယ္..
ReplyDeleteေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ။ တည္းတည္းေလးပဲ တကယ္လိုတာလား ...
ReplyDeleteexcellent! excellent! excellent!
ReplyDeleteေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးဗ်ာ
ReplyDeleteအရမ္းအားက်ပါတယ္
နမိတ္ပံုေရြးပံုကို အရမ္းသေဘာက်တယ္
ကဗ်ာကထိမိျပီး တင္ျပပံုက စိတ္ကူးေကာင္းတယ္
ReplyDeleteေကာင္းလွခ်ည္လား ေဒါင္းျမၾကည္ရဲ ့..
ReplyDeleteအံႀကိတ္ထားဆဲဗ်ာ။......
ReplyDeleteေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ကဗ်ာေလးက။ ေစာင့္စားရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာေတာ့ က်ိတ္ထားမိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြလည္း ျပတ္ထြက္လုပါၿပီ
ReplyDeleteကိုေကာင္းေရ...
ReplyDeleteတစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္း..ရင္ဘတ္ထဲကို တိုက္ရိုက္ေရာက္ပါတယ္..
ကေလးေလး ေမြးလာဖို႔လိုတယ္..
ျပန္ေသမသြားဖို႔လိုတယ္..
မိခင္ေက်န္းမာဖို႔လည္း လိုပါတယ္ေလ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေဘာလံုးပဲြ ပရိသတ္ေတြလို ...
တစ္္ခါတစ္ေလ ကြင္းထဲထိ ဆင္းၿပီးေအာ္ခ်င္ေနမိတယ္ဗ်ာ...
ေအာ္ခ်င္ေတာ့ ဘူးဗ်ာ။ ေမာလွျပီ။ ကုိယ့္ရဲ႕ တကယ့္ စြမ္းရည္ေတြကိုပါ ထိခုိက္ကုန္ျပီ။ အမွန္ဆို လူဆိုတာ တႀကိမ္မွာ အလုပ္တခုကုိသာ အာရုံ စုိက္သင့္တယ္ မဟုတ္လား။ တခုထဲ လုပ္ေနျပီး အာရုံမစုိက္တဲ့ ဆရာ၀န္ေတြနဲ႕ nurse ေတြကုိ တင္းလာျပီ။ ဒီေလာက္ ေအာ္ဟစ္ေစာင့္လာရတာေတာင္ တခုမွ ရွင္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဆရာ၀န္နဲ႕ nurse ေတြကို chain saw နဲ႕ ဆြဲေတာ့မယ္။ ( ျဖစ္ခ်င္တာ ေျပာပါတယ္။ ) :(
ReplyDeleteအလုပ္မလားလို႔ အလည္မေရာက္ျဖစ္ဖူး.. ကဗ်ာလာဖတ္သြားတယ္ေကာင္းကင္ေရ.. အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ..
ReplyDeleteအေတြးကို အံ့ၾသတယ္…
ReplyDeleteအေရးကို လက္ဖ်ားခါတယ္…
ေစတနာကို ေလးစားတယ္…
(စကားမစပ္… တက္ဂ္ထားတာေလး ေရးေပးဦးေလ…)