Wednesday, July 2, 2008

ငါးရက္တိတိ ေပ်ာက္သြားတဲ့ လမင္း

ေႏြရာသီမွာ ေန ့တာရွည္တယ္၊
ေဆာင္းရာသီမွာ ညတာရွည္တယ္၊
ငါ့အဖို ့ေတာ့ အခု ေန ့တာေရာ ညတာပါ တစ္ျပိဳင္နက္တည္းရွည္ေနတယ္။

ႏွဳတ္ခမ္းေလး တစ္ခုေဆာ့တဲ့ ဂယက္နဲ ့
စၾကာၤဝဠာၾကီး ထဲက အစက္ကေလးတစ္စက္
အၾကီးအက်ယ္ ေသြးပ်က္ေနျပီ။

အလြန္အကၽြံ ေၾကာက္တတ္သူတစ္ေယာက္
ညသန္းေခါင္ခ်ိန္အေရာက္
မ်က္ေစ့လည္ လမ္းအေပ်ာက္မွာ
ရုတ္တရက္ သရဲအေျခာက္ခံလုိက္ရသလိုမ်ိဳး။

ရင္ထဲက အားကိုးစရာ ေကာက္ရိုးေလးတစ္စ
အေျခအေနေတြက တည့္တည့္ခ်ိန္ရြယ္ ပစ္ခ်သြားျပီ။

ဒီလမွာ ၅ညဆက္တိုက္ လမထြက္ေသးဘူး။
ဒီလမွာ ငါ့ရင္ဘတ္ ၅ခ်က္တိတိ ခ်ဳပ္လိုက္ရျပီ။
ဒီညမွာ ငါ့ရင္ထဲကငွက္ သဝဏ္လႊာအပါး မထြက္ႏိုင္ဘူး။
ဒီညမွာ မာရ္နတ္သမီးရဲ ့လက္ခ်က္နဲ ့ငါ့အသည္းမွာ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျပတ္တယ္။

လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ စိတ္နဲ ့
တိမ္ေတြကို လိုက္ျပီးဖမ္းဆုတ္
သက္ျပင္းပူတစ္ခ်က္ကို မွဳတ္ထုတ္လိုက္တယ္။
ညကို မဝံ့မရဲနဲ ့ ၾကည့္လိုက္တယ္။

ေဟာ…ဟိုမွာ
မိုးေပၚမွာ ရြက္လႊင့္ေနတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္
သူ ့မ်က္နွာေတာ္ကို ေမာ္ဖူးဖို ့
ငါ့ကိုလူၾကံဳလိုက္ခြင့္ေပးပါ။

ေကာင္းကင္ကို

6 comments:

  1. ကဗ်ာေလးကလွတယ္… ခံစားရသူအဖို ့ေတာ့ ၅ရက္က ၅ ကမာၻမက…

    ReplyDelete
  2. လူႀကံဳနဲ႕ အျမန္ဆံုးလိုက္ၿပီး ေမာ္ဖူးနိုင္ပါေစ.. ဘရားသားေရ. :)

    ReplyDelete
  3. တစ္လလံုးလမထြက္ရင္ဘယ္လိုလုပ္ၾကမတံုး ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးခ်ဳပ္ရာေတြဗလပြနဲျဖစ္ကုန္ေတာ့မေပါ့ အစ္ကိုရယ္ ။ အိုစုန္းလြာေပါက္တဲ့ေနရာေလးကသြားၾကည့္ပါျမင္ခ်င္ျမင္ရမယ္ထင္တယ္ ။

    ReplyDelete
  4. ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္သြားတယ္။သံုးခါတိတိ...ၾကိဳက္လြန္းလို႕

    ReplyDelete
  5. ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ငါ႔အစ္ကိုရာ ၇ ရက္လံုးေပ်ာက္မသြားလို႔ ေနာ :P

    ReplyDelete
  6. ဖတ္သြားတယ္။

    ReplyDelete