ငရဲ

မ်က္လံုးကုိစံုမွိတ္
အလုပ္မေပးႏုိင္တဲ့ေနရာကုိ အတင္းဖိတ္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊
လူသားအရင္းအျမစ္ေတြရွားသြားလို ့
သက္မဲ့အရင္းအျမစ္ေတြနဲ ့ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူေနၾကတဲ့သူေတြ၊
တံလွ်ပ္ကို ေရအမွတ္နဲ ့ေက်နပ္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊
က်ပ္တီးေျမမွာမွ ေရႊအရွာေကာင္းသူေတြ က အစ…

မီးေလာင္ျပင္မွာစြန္ ့စား၊ မီးသတ္ဖုိ ့ၾကိဳးစားေနၾကသူေတြ၊
အေမွာင္ထဲမွာေနလို ့ ဆီမီးေတြ ေဝေနၾကသူေတြ အဆံုး…
ဘယ္သူေတြ ငါ့ကုိ ဘယ္လုိပဲ ပညတ္ပညတ္…

မျပင္ဆင္ပဲနဲ ့ၾကိဳးဝိုင္းထဲ ဝင္လာခဲ့ရသူေတြ၊
ျမွားမပါပဲနဲ ့ စစ္ထြက္လာခဲ့ရသူေတြ၊
ကံကုိ မယံုရဲေပမယ့္ ဆူးပံုနင္းေနရတဲ့သူေတြြ၊
ကမၻာရြာထဲ ေျပာင္းေနဖို ့အေရး
ေထာင္ေဖာက္ေျပးသလို စြန္ ့စားေနၾကရသူေတြ၊
မြန္းၾကပ္ေသဆံုးသြားခဲ့ရတဲ့ ကားစီးဒုကၡသည္ေတြ၊
ေလွစီး ဒုကၡသည္ေတြ၊ ေငြစီးဒုကၡသည္ေတြ၊
ဒုကၡကုိေၾကာက္လို ့ဒုကၡသည္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကသူေတြ၊
အနည္က်ခြင့္ရသြားတဲ့ ဒုကၡသည္တေယာက္ကုိ
ေပါက္ထားတဲ့ ထီလက္မွတ္တေစာင္လို သေဘာထားေနၾကသူေတြ၊
လက္ထပ္ျခင္းကုိ ေဖာင္တခုလို အသံုးခ် ေလွာင္အိမ္ထဲက ထြက္ေနၾကရသူေတြ၊
ေက်ာင္းဆရာ ယူနီေဖာင္းကုိ ခၽြတ္ျပီး ပန္းရန္ဝတ္စံုကုိ ဝတ္ဖို ့လာေနၾကရသူေတြ
အဲလို ထြက္ေျပးလာရသူေတြ ရွိေနမွေတာ့

ငါ့ကို ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ ပညတ္ပညတ္
ခ်စ္တဝက္ မုန္းတဝက္ အရပ္ကုိ
ငရဲလို ့ပဲ နာမည္ တပ္လိုက္တယ္။
ေကာင္းကင္ကို