Tuesday, April 21, 2009

လူမိုက္လည္ျပန္


ျမိဳ ့စြန္ လယ္ကြင္းထဲက

တကၠသိုလ္ေတာရနား

ငွားထားတဲ့ အသိုက္ေလးမွာ

လက္မွတ္တခုကုိ အကိုးကြယ္လြန္သြားမိခုိက္

ေကာ္ဖီတခြက္ကုိအားထား

ၾကက္တူေရြး ဘာဝနာ ပြါးမ်ားမိခဲ့တဲ့ညေတြက

ခုျပန္ေတြးေတာ့ အလဟႆ။


ျမဴးၾက၊ ေအာ္ၾက

မူးၾက၊ ေပ်ာ္ၾက

တခြက္မက်န္ေသာက္ခဲ့ၾကတဲ့ည

မ်က္မွန္ေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ညကမွ

ရင္ဘတ္ တခ်ိဳ ့ရခဲ့ေသးတယ္။


ေကာင္းကင္ကို

Posted by Kaung Kin Ko at 1:37 AM
Labels:

11 comments:

  1. Ko PawApril 21, 2009 at 2:35 AM

    အဲလုိညမ်ဳိးေတြမွာ ရင္ဘတ္တခ်ဳိ႕ရတာကေတာ့ အမွန္ပဲဗ်။ ကုိယ္ေတြ႕……။ း-)

    ReplyDelete
  2. NaythitApril 21, 2009 at 4:39 AM

    မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာျပီ။ အခုမွပဲ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ။

    ReplyDelete
  3. ေကာင္းကင္ျပာApril 21, 2009 at 7:06 AM

    တခြက္ မက်န္ေသာက္မွဘဲ မ်က္မွန္ေပ်ာက္ပီေပ့ါ ေကာင္းကင္ရယ္၊

    ReplyDelete
  4. ေဆာင္းယြန္းလApril 21, 2009 at 5:44 PM

    ဒီဂရီဘယ္ေလာက္နဲ႔ေသာက္ၿပီး
    ဒီဂရီဘယ္ေလာက္က်ေပ်ာက္သြားလဲညီေလး

    ReplyDelete
  5. မိုးခါးApril 21, 2009 at 6:58 PM

    :D

    ReplyDelete
  6. AnonymousApril 21, 2009 at 11:07 PM

    လည္ၿပန္ၾကည့္တဲ့ေနရာ ဘာရွိမလဲ
    လာၾကည့္သြားတယ္
    mnhy

    ReplyDelete
  7. BLACK DREAMApril 22, 2009 at 11:50 PM

    ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ လြမ္းစရာေလးဗ်ာ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတာ့ အဲ့လိုဘ၀မ်ိဳး မရခဲ့ဖူးဘူး..။ :)

    ReplyDelete
  8. sandarApril 23, 2009 at 3:11 AM

    တကယ္ေပ်ာက္တာဟုတ္ပါေစ

    ReplyDelete
  9. Kyaw Nyo ThwayApril 23, 2009 at 8:31 PM

    ၾကက္တူေရြးဘာ၀နာက ဘာတုန္း

    ReplyDelete
  10. လင္းလင္းApril 29, 2009 at 12:43 AM

    မိုက္တယ္....

    ReplyDelete
  11. ေကာင္းကင္ျဖဴMay 5, 2009 at 9:06 AM

    ေပ်ာက္ဘူးရွိတယ္ေလ းD

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)